آسمون من وتو یه مدته سیاه شده

آسمون من وتو یه مدته سیاه شده

گفتن دوست دارم کم شده کیمیا شده

اون غروری که گذاشته بودیمش یه جای دنج

اومده باز تو قلب من و تو خدا شده

اون حسادت هایی که اول طعم عاشقی داشت

حالا انگار ارزشش قد یه ادعا شده

اون دستا که داده بودیم توی رویاهامون به هم

تقصیر کیه نمی دونم ولی رها شده

ما قرار نبود مثل بقیه زندگی کنیم

چرا حرفامون مثه توم آدما شده

گنبد عشق ما ضریحاش طلایی بود

طلاها ریخته و جنس گنبدش بلا شده

دلم واسه اون روزا پر می زنه

کاش معجزه عشق دوباره به ماسربزنه